26.3.07

neden-sonuç


atmışım kendimi denize
oluvermişim denizkızı
kimse görmesin diye kaçmışım sanki
kurtarsın birileri diye beklemişim
çelişmişim
ama nafile
kördüğüm oluvermişim denizin içinde
aslında hersey o kadar kolay ki
hersey o kadar açık ki
ya verilmiş sözler?
sözümü tutmak, yapabileceğim tek sey
su akar yolunu bulur mu bilmiyorum..
denizkızı akan suyun sonunda
bir son bir başlangıcı getirir ,
yoksa biz mi başlatırız?
sahiden denizkızı var mı?
biri beni kurtarsın vicdanımdan..

3 yorum:

Adsız dedi ki...

suskunluklar içindeki hesaplaşmalarda kayboluyoruz hep. ve sırf başkaları vicdanıyla başbaşa kalmasın diye susuyoruz aslında. ben sustum. susalım birlikte. susmalıyız belki de. vicdan işte varlığında kimse kurtaramıyor insanı onun elinden.

eroy dedi ki...

su akar yolunu bulur tabii ama biz dayanabilir miyiz o kadar beklemeye? elbette hayır.
biri beni benden kurtarsın derken kendime kızgınlığı yine kendimden çıkarmak istiyorum. vicdan bile bazen korkup sessizce herşeyi izliyor.
denizin dibine saklanıp kurtarılmayı beklemek.. yalnızken düşünecek çok yaratıyor insan.

deniz dedi ki...

@aylak adam: susmak care değil ki, ortada birseyler varken hele..elindekileri nereye koyacagını bilemiyorsun. bi o yana bir bu yana dönüyorsun, ama nafile. sabah olmuş bile.

@eroy: ben dayanamam o kadar beklemeye, bir de su yavas akıyorsa eger..işin sonu gelmez diye düşünmeden alamazsın ya kendini.saklandım mı denizin dibine onu da bilemedim.