14.4.10

everybody's gotta learn sometime


bu ne şimdi? bir kere yaşımın insanı olmayı beceremeyeceğim sanırım. ya da yaşım neler yapmamı / yapmamamı gerektirir ki? nasıl bi cümle kurdum ben iki saniye önce. yaşın hareketi mi olur şimdi? hmm. yani yetişkin insanlar için diyorum. sanırım hissetmekle ilgili herşey. otobüs durağında sürekli yaşlı teyzelerle karşılaşıyorum ve sıklıkla beni seçip konuşmaya başlıyorlar. çekici buluyorlar beni kesin. tamam sevimli bi insanım kabul ediyorum ama her dakka size cevap veremem ki. otobüsümü kaçırıcam sonra. konuyu dağıtmadan devam ediyorum. işte bu yaşlı teyzelerin ruhu öyle bir genç oluyor ki. "geçenlerde bayan arkadaşlarımla çıkmıştık, şunlar şunlar oldu.."diye başlayan cümleler. senin benim özel zamanlarda ya da seyrek kullandığımız cesaretli renkleri içeren makyajları.. ne de güzel bakımlısın kız sen öyle diyesim geliyor. ve işte ne diyecektim yine konu saptı, demek ki yaşına göre insan olunmuyor efendim, olsa olsa yerine göre olunuyor.

evet ben de tipik bir çalışan insan olma yolunda ilerlerken arada nefes alıyorum, herşey şurda bitiyor aslında. (tam da işaret ettiğim yere dikkat) a-o..


-would you erase me?

+i'm fine without you.




evime gelmişim huzurla. dünden yaptığım yemeklerden yemişim gosşip görl izleyerek. sonra bir film..filmle alakası yok ama ağlayıvermek gerekli bi hareket değildi sanki :) bir gün öğreniriz nasılsa. napalım. yaşımız daha genç, pardon ruhumuz.

Hiç yorum yok: