suda yürümek

daphne'm, number10'im ve ben...gittik gezdik gördük eğlendik..42 saatlik uykusuzlugun ardından 12 saat uyumak insana çok rahatlık veriyor.sadece uyuşuk ve şapşal bi insan olarak geziniyorsun ortalıklarda o kadar ;) sanırım işin tuzu biberi o da.
ölüdeniz,saklıkent,dalyan turumuz çok eglenceli gecti,her anımızın fotosunu cektik(sanırım) darbuka esliğinde gidilen yol, abur cuburlar, özellikle 'dana dana dana,esmer dana,sarışın danaa danaaaa dana danaaa' sarkısı ve ata demirer'i unutmayacagım. denizde ayaklarını ıslatmaya calışan arkadasımın güselce bataklıga girerek belden asagısının ıslaması cabası :) o anı yakalayamdım ya ona yanarım ben.denize karşı oturmak insanı sahiden dinlendiriyor.dalga sesi insana rahatlık veriyor.tüm kederler unutuluyor,sadece kocaman bi gülümseme oluyor yüzünüzde.eğlenmek böyle birsey olsa gerek.
sevinçliyim.



dalyan












































saklıkent















































deniz-gökyüzü-dağ-sazlıklar-deniz(döngü)




















kumdan ayaklar yapmak :)


















suda yürüyenler..

dediğim gibi

özlemdi içimi bi hoş eden,keşke uzak olmasan dedirten.sana uzaktan dokunmamı sağlayan,sarılmasam da sevme nedenim.düşünüyorum da herşeyi göze alabilen sana yeteri kadar sevgimi gösteremiyor muyum?
kimi zaman geceleri aniden uyanma sebebim.. yokluğunda seni göremediğimin vermiş olduğu huzursuzluğu azaltan yine senin bitmez tukenemz sevgin.bana öylece bakabilmen, eline oyuncak verilmiş bir kız çocugu gibi olan hallerime katlanman, 'iiiiiiiiii' diye garip selerime karşılık vermiş olduğun sevimli tebessüm, sabrın, sefkatin ve daha nicesi..hayatım anerden girdin, herşey nasıl değişti birden? teşekkürler bitanem!

dersaneye başladığımda tanıştıgım insan,bana dolu bir gülümsemeyle 'merhaba' diyen kocaman kişilik,sonra da hayatımın bi parcası olan ve hep bi yerlerinde saklayacagım prensesim; tüm gelgitlerime rağmen, arada yaptıgım deliliklere ragmen beni hep savunan hep yanımda olan ve arkamda oldugunu bildigim seker kız.muhteşem kahkahan ve sen iyiki varsın!hep şuracıkta olacaksın.

bir sabah seni de yol üstünden aldık seni, azcık tedirgin bakışlarla birseylerin azmini hep gördüm o parlayan gözlerinde.sonunda istediğin yere geldin,şimdi de ilerisini düşünmeye başladın.artık baska alanlarda da güsel seyler olacak seziyorum ;) bi parcam oldugunun farkındasındır sen de,artık istesen de istemesen de yanındayım.kusacaksan bile yanımda kusmalısın :) bazen aynı seyleri düşündügümüzün farkına vardıgım insan,sporcu edeleli arkadasım benim.hep yanındayım..

belki bu yazıyı okumayacaksın bile ama okuman için değil içimden geldiği için yazıyorum zaten.ne kadar küçüktüm senle tanıştıgımda oysaki cekinmiştin sınıfa ilk girdiginde yanıma oturmaya değil mi? begenmiştim gözlerindeki denizi,ışıltıyı.dogum gunumde yarım elmayı paylaştıgım, bazen kızadıgım,kavga ettiğim ama sonunda hep birlikte oldugum, anlamsız kahkahaları atabildigim, günlüğümün tek okuyucusu(tabi ben de seninkinin) , ilklerimi paylaştıgım ve muhtesem bir annenin biricik sarı saclı kızı,galiba yaşayacak çok anımız olacak daha..

evimin vazgecilmez demirbaş kişisi,alkolik insan :) bu günü yaşamayı seven ve o sakladıgı içinde bircok şey barındıran (ee kocaman cüsseye barınrırsın artık o kadarcık) biliyorum bana kıyamıyosun kimi zaman.hep bi kabuk olsa da sen de, ben anlayabişliyorum seni ve bana güven verdigin için çok tesekkür ederim,iyiki ABİMSİN!

hey aslında okuyabilseydin(biliyorum senin de haberin olmayacak bundan) kesin su ana kadar neden benden bahsetmedi diye hayıflandın bile.insanın ablasının olması çok güsel.eskiyi özlüyorum aynı odayı paylaştıgımız zamanları,sana imrendigim küçüklüğümü, gece benim cenemin düşüp senin uyumamana sebep oldugum geceleri..biliyo musun ben hep seni öyle ,o zamnlardaki gibi düşünüyorum,yakın bi zamnada teyze olacaksam eger hala benim için odamı paylaştıgım ,kıkırdagım insan olarak kalacaksın..evli ve cocuklu bi anne olarak değil ;) huzurlu ol hep sen!

ne denir ki..hani başka sehirler mı ayırdı bizi,yollar mıydı uzak koyan herseyi? oysa biliyorum senle sık sık görüşemesekte hep aklının bi yarısı ben de.benim için kimi zaman abla kimi zaman dost kimi zaman küçük kardes olan, delikanlı kız arkadasım (o kaddar) selenim taaa 15 senelik arkadaşım, iyiki tanışmışız..

hayatta olmayanlar zaten ayrı bir yerde..

ve beni seven akrabalarım, sık sık ziyaretlerini eksik etmeyen yakınlarım(evde hala birilerinin yasadıgını düşünen insanlar) ,biricik teyzoşum,biricik dayım,bi yılımı paylaştıgım amcam(bamyalar için üzgünüm amca) sizleri seviyorum.

sizi seviyorum..
hayatıma iyiki girdiniz iyki bana küçük birer yer ayırdınız.

bazen

bilmiyorum kaçıncı dinleyişim bu şarkıyı.ama bıkmadım..
içim daralıyor,sıkılıyorum,karanlık bir yola girmiş gibiyim yolumu bulmaya çalışıyorum.kalabalıklar arasında yalnız mı hissettim(k) kendimi(zi)? düşündüm herşeyi..
karanlık yolda bir tek ağaç yoktu,bir tek kaldırım, insan..ne yapmam gerektigini söyleyen de yok.olsa da dinler miyim bilmiyorum..

neler oluyor bize?

rüyalar :)

efendim bugun sabah uynadıgımda sahiden gülüyordum.çünkü rüyama deniz akkaya girmişti.cok tuhaf ama gercek gibiydi.boyu bi kere cok cok uzun değildi benim kadardıi(heeytt beaaa) sonra gayet senden benden biri gibiydi.bir yerde konuşma yapması gerekiyordu ancak gitmedi bizim evimize konuk oldu baya hoş sohbetti, güldük ,yedik ,içtik, uyuduk..cok enteresan bi ruya bence ne alaka deniz akkayanın benim ruyalarıma girmesi.yani kurt cobain olsa (sefgilisi okumasın) hani birazcık daha mantıklı(ünlü biri diye dedim yani),yatarken neye niyet etmiştim kimi gördüm.artık bilemiyorum yani :) özledim ama skull'ımı ruyamda bi göremedim gitti..deniz akkaya cekil aradan..pişşttt git dedim gelme bi daha..

sıkıldım..

uzun bi aradan sonra

yani sahiden baya oldu yazmayalı,neler olmadı ki..galiba bloga uzun süre ara vermiş oldum :) ama geldim burdayım.yine inişler çıkışlar oldu gecen haftasonu güzel bi süpriz yaşadım.bu hafta full-time (nası abartırım) vizelerle boguştum.ama şükürler olsun güsel gecti hepsi de...
bugün azcık toprak işleriyle ugrastım(aman tanrım gören de zannedecek ki..neyse) babannemin terasındaki kocaman saksılarda cıkan tuhaf otları çöpleri kökledim. elimi topragın derinlerine götürerek topragın kalbini dinledim..sonra:' bir gun sana karışacagım kimbilir ne zaman' dedim.uzaklara dogru baktım.uzak mıydı yakın mıydı kim bilebilir ki? toprağın kokusu ilaç gibi geldi hüzünlenen bana. derken minik soganlardan ektim topraga,pazartesi günü biber ve domates fideleri de alacağız, ben ayrıca nane ve maydanoz tohumu da alagım ve kocamna bi tarlam olacak..ne de çok eglendim anlatamam koca bi haftanın stresini attım yani.. bi de hüznümü birazcık olsun dindirdim.bakalım bana cevap verecek mi toprak?