3.11.08

ve sen

Sessiz

Ve kimsesiz sokaklarda

Ellerim cebimde ağır ağır yürürken

Karşıma merdivenli bir sokak çıkar

Acaba ?

Neden durdum.

Hadi gidelim, çok basit

Korkak seni, baksana bir etrafına

Hadi bir adım daha

Ve işte görünüyor orda

Az bakabilseydin

Ve işte bitti.

Sen…

Hadi baştan alalım

Ama sokak değişti

Geri alma tuşu var mı?

Olmuyor.

Şanslısın yine güz geldi

Mevsimler hep gelir

Bi tek sen…

Bilirim beni, bahardandır

Baharlar hep benim

İlkiyle sonuyla

İlle de onunla

Sen…

Aslında bendeki sen

Konduramadığım, bilemediğim,

İlle de sevdiceğim

Sen…

Ve yol da bitti.

Kapıyı açtım usulca

Tebessümün de hiç eksik olmaz ya

Bu parça kendime

Notalar mı anlamlı ben mi?

Sen…

Şu kanepe, şu sandalye

Tozlu televizyon,

Oradaki ayna

Biliyorlar beni

Onlar da yitecek biliyorum,

Ben de

Gel hadi mutfağa

Ben kek çırpayım

Sen, sarıl bana

Unuttum tabi ya

Sen…

Ve kek de bitti.

O zaman… oynayalım düşleme?

Bir ben, bir sen :

Merdivenimiz var sonsuz yükseklikte.

Gökyüzüne çıkıyoruz öyleyse

Ne var peki orada?

Ben de bilmiyorum.

Tahmin edeyim

Merdiven de bitiyor, gökyüzü de

Sonunda, oyun da.

Ve sen…