pörl cem

çok uzun zamandan beri dinlemiyordum.. vay be . günün şarkısı olsun.

peki sonra?

soğuk. buz gibi olmaya başladı ev yine. bir gün dönüp özlerim belki bunu da(!) soğuk değil tabii ki özlenecek olan. sıcak şeyler içmek, sıcak ortamlarda bulunmak iyidir. 25 derece ideal sıcaklığım , bir başkasınınkini bilmem.
bildiğim bir başka şey de, ne boş yaşamlar var, nasıl da harcanıyor, değeri anlaşılmıyor. beri yandan nasıl da beklenmedik bir zamanda alt üst olabiliyor bazı yaşamlar da. bir türlü ayarını tutturamıyor insanoğlu. belki de insanların çoğu- ki ben de dahil- farkına varamıyor "an"ı yaşamanın kıymetinin. kaptırmışlar bir şeylerin koşuşturmacasına, kim ne der'cilik yapmaya başlamışlar, içinden geldiği için değil de öylesine bir yaşam. oysa görüyorum, duyuyorum, yürüyebiliyorum, para kazanıyorum, seviyor seviliyorum, şarkı söyleyip kahkaha atabiliyorum.. e peki sonra? sonrası yok işte bir amaç yok, yarını düşünerek bir yere varılmıyor.
daha ufacık bir çocuk, 5 yaşında, gözümün önünde içine kapanık bir halde, sorarım niye? annesi lenf kanseriymiş, günleri sayılı...
2 aylık bir bebek, bir de abisi var 3 yaşında. annesi daha bebeğine hamileyken farketmediği bir şekilde kansere yakalanıyor. tüm organlara yayılmış. bebeklerini bırakıp gitti.. yaşamı o kadardı.
ve bir sürü bir sürü örnekler.. şiddet gören, tacize uğarayan çocuklar..kimisi koyup gitmek istemez, kimisi değerini bilmez. denge bir yerde dengesiz görünür gözüme. haksızlık gibi bir şey.
peki biz her şeye sahipken, niye?
bir gün ölürsem hepinizden önce, senden önce, ondan önce..işte geride kalanlara diyorum, nergiz severim. denizi de çok severim ondandır denizi olan şehirdeyim. ağlamaya gerek yok, benli anıyla birlikte bir tebessüm yeter. bi fikrim yok ama belki hissederim o zaman.