severim

çok güzel haber bu !

"bir şeyi anlamaya çalışırken neyi dikkate almam gerektiğini bilmiyordum. sözlere değil, yapılanlara bakmalıydım. güzel kokularıyla beni öyle büyülemişti ki... ondan uzaklaşmamalıydım... onun bana yaptığı o küçük numaraların arkasında yatan sevgiyi anlamalıydım. çiçekler çok tutarsız oluyorlar. ama onu nasıl sevmem gerektiğini bilmeyecek kadar küçüktüm..."

http://listelist.com/kucuk-prens-animasyon/

ne arabesk olacakmışım ben de..bakma ucundan dönmüşüm. kafamda takla atan bu şarkılar neyin nesi sorarım kendime? tiksindim kendimden resmen. şu an.

SEBEBİM DERLER YA

ölümüm senden olur
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...

acemi zamanlar silinsin
ölümüm senden olur
bilinsin
sen istesen aslında
bütün kafiyeleri eskitirsin

aklında kalmayacak aklım
başka kollar başka sarılmalar
ve her defasında alsancak
platonik rutubet kokacak
aklına bir fikir gelecek
bir çift iri memenin kuşkusuna
fidye vereceksin

bütün iklimlerin feri silinsin
ölümüm senden olur
bilinsin

gözlerin bir içimçaydı bizansta,
gözlerin,
ela teneşir uykularıma kapanan kırık pencere..
 
Y. Erdoğan

tarihsiz şiir

ve çoktan eylül geldi
ortaladı zamanı
yaşımız gibi.
bilemeyiz
hangimiz çok yaşayacak
bize biçilmiş hayatlarımızda
bir gün nefessiz kalıcam ya hani
düşüncesi kötü ama gerçek
gülümseyerek hatırla beni.
tarifsiz bil.
bugün,
değer biçmeden
sadece
sev.

vay be.
kapat gözlerini. su yeşili yaşanmışlık kokan duvarlar. cılız bir ışık ve sadece bu ritm. mümkünse en hafif giysin olsun üzerinde. sıcak bir yaz akşamında yarı açık pencereden tül uçuşurken sen de boylu boyunca uzan ve dinle.
hani tam soloya girecekken saksafon, layne çıı-ahhh diyor ya nefes alır verir gibi.. töbe estafurulla.. bi mutsuz gibi, bi hüzün gibi, hafifcene tebessüm de oluyor hani. bi acaip bi şarkı lan bu.


i remember
everyday each time the place was saved
the music that we made
the wind has carried all of that away

long gone day...

ah benim emektar annem..
mitingler bizim evin önünden başlardı eskiden. ellerinde bayraklar, afişler artık hangi olayın mitingiyse. demokrasi meydanına doğru çıkardı insanlar.
13 yıl önce 1 mayıs'ta. bizim evin önü daha da kalabalıktı. tüm emekçiler bir bir toplanmaya başlıyordu.
ben de ömrümde ilk defa buz gibi bir aracın içine girdim. çok ayrılık yaşadım ama bu, şimdiye kadar yaşadığım en soğuk ayrılıktı.
ve hiç üşümedim.

Mutlu insanlar; herseyin en iyisine sahip olanlar degil, sahip olduklarını kaybetmeyecek kadar çok sevenlerdir.
Bukowski

"Hoşçakal diyebildim güçlükle,
Sesimi iğneden geçirerek."

Metin Altıok

sen ve ben