ışıkları söndürdüm

Bu sabah yine aklıma takıldı,size de olur mu bilmem ki?zaten sabahları gecelerle karıştırır oldum.uykuluyum ama uyumuyorum...Rüyalar bitti mi yoksa?Doğru değil ki rüyalar,aklıma takılanlar.Bu 'ben' ben değilim sanki
Çok yorgunum,üşüyorum...
Vaktini bekliyorum,yine oyun oynamayalım n'olursun!Takatim kalmadı ki artık,üstlenmişim bi kere rolümü ,benimsemişim..Biraz 'sen'varsın biraz 'ben'...Bir türlü 'biz' olamayan birliktelik.Oysa buna birliktelik denmez ki.Olsa olsa bu 'hiçbirseysizlik'.Peki hiçbirseysizliğin anlamı ne?Ama istemezdim ki böyle olsun,o bakışlardan sonra keşke birer çift söz de dökülseydi.Elini uzatsaydı benim minicik yüreğime.Hissettiğimi anlasaydı,aklımda oldugunu,düşündüğümü,dalgın olmadığımı..
Evet hata yaptım galiba,ama bu bi özür değil,sadece hatalıydım,sen bilmesen de,görmesen de...Huzursuzlugunu yasadım bir agustos gününde.Kendimi kandırdığım yetmiyormuş gibi..Agladım sabahlara kadar,içtim,içtim yine ağladım.Baktığın ama göremediğin kapı gözlerinin önündeydi,kilitliydi,oysa anahtarın nerde olduğunu biliyordun.Açmak ise aklına gelmedi değil mi?Sadece anahtarının oldugunu gösterdin bana.Bu değildi ki benim beklediğim.Açıp girmeliydin kapıdan,ışıkları yakmalıydın,işte o an çok şey söyleyen bakışların yeterdi bana.Dalgın değildim ben,dalgın değilim yine...