sorun

hafif müzik dinleyelim mi bu akşam
ki yarın hafif meşrep olalım
ki yarın kolay olsun..
hadi kutla ve bırak, hadi kutla ve bitir..

herseye sıkıldım demekten, herseyden sıkılmaktan sıkıldım. bogazım düğümleniyor bu aralar sık sık. belli etmiyim diyorum ki etmiyorum, ama içimde acayip fırtınalar kopuyor.sıkıyorum kendimi sıkılmışlıgımla, yalnızlıgımla.neyi dert ettigimi bilmiyorum, neyi istedigimi.alıp basımı gitsem uzaklara..olacak seyler söylemeliyim, dilemeliyim değil mi? yazmayayım artık. bırakayım tüm bunları. sıfırdan alayım herseyi.( sol omzumdan bir agrı saplanır) ucundan tutayım istiyorum, elimi uzatamıyorum.koptum ha düştüm ha düşeceğim..
hani kötü hissedersin, dökülmez ya agzından bi kaç cümle, gecici birseyse eger ortalıgı karıştırmaya gerek yok dersin. içine dert olur. demedigin için hayıflanırsın. üstünden gecmiştir de.ama içinde öylece kalakalmıştır. aslında organlarım da yokmuş, sadece o, içimde dönüp duruyormuş, bomboşmuşum meger.içime girmiş ya, çıkmıyormuş. tüm yolları gösteriyormuşum cıkmıyormuş. bir yerde yanlışlık var, bu sorunu da çözmeliyim diyorsunuz. siz çözemedikçe o, bir kafanızdaki boşluga bir ayak uçlarınıza bir ellerinize carpıp duruyormuş. görünürde de hiçbirsey yok tabi, sadece siz hissediyorsunuz içinizdeki boşlukta dolananları. eger birilerine derseniz iyi olmadıgınızı düşüneceklerini bilirsiniz. ve susarsınız..
içinizdeki o pırpır eden sey artık yoktur eskisini istersiniz, gülümsemeyi istersiniz çocuklugunuzdaki gibi. gülmüyor değilsinizdir aslında ama tadı yoktur öncekiler gibi.hersey bir hiçten mi oluşmaktadır aslında? ben niçin dersleri takip ediyorum, niçin calışmak zorundayım, kimin için ugrasıyorum, amacım ne? sonu zaten belliyse..anlayamaz kimse beni.anlaşılayım diye bir amacım da yok.agır geliyor benliğim, herseyin yolunda olması gerekirken boşluk ve içindeki niye?
ben soruyorum, sorular bitmiyor.bir ben bir de ben. tek birsey iyi galiba tüm bunların içinde. yalnızım ve yalnız olmayı seviyorum. istemiyorum bir baskasını. girdigim yeri dalgalandırayım, bulandırayım istemiyorum.
kendimi, olanları, içimi, dışımı, beni anlatacak ne vaktim var ne de elimde malzemem var yeteri kadar. bir gün herseyden elimi ayagımı cekecegim olacagı o. belki hersey bensiz daha güzel olur.belki eksiklerle doluyum derken ben, fazlalık teşkil ediyorumdur.
tekrar okumayacagım yazdıklarımı..mathaf birsey sanki.