köreldim mi nedir, yazamıyorum . çizemiyorum. vakit yetiremiyorum kendime. kendi kendime kalmaya. kendimi dinlemeye. yiyoz içiyoz sıçıyoz misali, yaşıyoz. (egeliyim şivemi korurum uleyn)

abarttım mı ne, güzel şeyler var elbette. hem de çok güzel şeyler. aslına bakarsan demek istediğim, gün geçtikçe, zaman ilerledikçe üniversite zamanlarındaki gibi kalmıyoruz demekti. sabahlamalar kalmıyor, şuursuzca konuşmalar gülüşmeler, deliler gibi yollarda yürümeler... zamanı geri çevirip uykusuz kalmak ama o günün şartlarında... her şey şimdi daha oturaklı, daha bir yarını düşünerek, daha bir temkinli adımlarla yürüyerek ilerliyor.

rahatsız da değilim bundan, benimkisi üniversite yaşamımı/tembelliğimi özlemek. yalnız kalıp hüzün yapmak (öyle demeyin şimdi, hepimizin içinde yok mu kimse beni anlamıyor bakışı) hayata karşı devamsızlık hakkımı kullanmak istiyorum bazen.

yoruldum ki ben, daha bu yaşta, eved. ha bi de, bugün orda da cumartesi mi?