çok

canım acıyor, ne kadar kalabalıksam o kadar da yalnızım. kimsesizim sanki. öyle değil ama böyle hissediyorum. niye? hayat bazen yükmüş gibi geliyor ya hani.. ha aslında sokaktaki kimsesizi görünce de bencilce düşünceler bunlar değil mi? hissettiklerimi engelleyemiyorum. birden süzülüveriyor sular. ahh diyorum, ahh. geçecek bunlar da.

ah..

başlamadan biten aşktı bizimkisi

(:

parmak izlerimiz dokunduğumuz hayatlardan silinmez...

koca kafalı ben

rüyalar çok acaip olabiliyor. gerçek gibi biraz. eski gibi ve yeni gibi. kafam çok ağır. niye böyleyim ki ben? kutlu olsun ömrümün sonuna kadar sürcek bu acaip rüyalar.
kutlu olsun.