Orda bi boşluk var nasıl dolar bilmiyorum, canıımı çok acıtıyor,  hem de çok. Tarifi yok, yok işte...Tekrar göremeyeceğini bilmek, çıldıracak gibi oluyorum bazen. Onca zaman geçer, ama o acı hiç geçmez. 50 yaşına geldiğimde de hiç geçeceğini sanmıyorum. Meğer ne büyük eksiklikmiş sensiz kalmak. Asla seni göremeyeceğim, asla. Bu ne büyük ne kötü ne boktan bir his... Eşyalarla avunurken onlar da gitti işte, geriye hiç bir anı kalmadı. Senden bana bir şey kalmadı. Hiç. Sadece ben ve kafamdaki anılar. Bencilliğimi yapıp bunlar bana yetmiyor diyorum. Yine çocuk gibi oldum saçmalıyorum, koskoca kadın oldum şu sümüklü hal de yakışmıyor bana. Ama niye ? Niye demekten kendimi alıkoyamıyorum. Çok mu kötü bir insandım, sen de bunu haketmedin daha çok vaktin olmalıydı birlikte geçireceğimiz....güleceğimiz...  o kadar dua ettim, işe yaramıyormuş işte. Beyin çömelmesi halim geçerse bu yazdıklarımı hiçe sayabilirim. Ama geçmiyor...
Duy beni anne, delirmeden ben, sen beni duy ve bi çare bul.