pişşttt bak bi

bakıyorum ama göremiyorum...
görsem de görmemişliğe sığınıyorum...

kelimeler sustu

hiçbirseyin istediğiniz gibi gitmediği an oluyordur elbet.sanki hersey sizin yüzünüzden kötüdür,sanki siz olmasaydınız çok daha iyi olacaktır hersey.kendimizi gereksiz görürüz kimi zaman,yersizce.işe yaramaz..işte bu zamanlarda birileri gelsin elinizden tutsun,sizi o kaosun içinden çıkarıp alsın istersiniz.artık birseyleri kendim düşünmeyeyim diye gecirirsizniz,ama nafile..dogdugunuz gun bu başlar ve büyüdükce kartopu tanesi gibi artar artar..işin içinden çıkamaz hale gelirsiniz...basa dönmenin imkansız oldugu zamanlar.'keske'dememek için kendinizi tuttugunuz anlar.hayat bize cok sey sunuyor ve biz koca evrende küçücük dünyamızla bas edemiyoruz.küçücük önemsiz dünyamız..birilerinin hayatına sormadan giriyoruz,digerleri bizim hayatımıza sormadan.yoksa hersey bir düzen içinde yasanıp bitiyor mu?yani yaşanması gerekenler ve hissedilenler...hissettiklerimizi anlatamama,aktaramama,en çok başımızı agrıtan eylemler.kelimelerin artık konuşmayı unuttugu anlar...bilemiyorum..çözemiyorum...

ben kadar gerçek

kara delikler var beynimde kim anlayabilir ki bunları
uyku düşleri değil bunlar..hepsi ben kadar gerçek.
bildiğim herşeyi unuttum , sessizlik ve yalnızlık
hepsi bir flaş şimdi fotoğraf filmlerinde
eğer bu her şeyin cevabıysa
umurumda değil!






murat ŞAHİNKAYA

saatler varken...

saate bakarken vakit gecmiyor
düşündükçe hiç...
birseylerle ugrasmak nafile
aklında tek sey yine hep seninle
vakit kaybı desem
ilerledikçe hiç...
seyre dalmak çözüm değil

yercekimine yenik üstüm başım

biz farkında değiliz belkide...ve zaman ilerliyor,bizim için durmuyor,öyle bi lüksümüz yok çünkü.işte iki saniye gecti bile hadi dönelim geriye...yoooook!neden hep aynı seyler oluyor,geriye dönsek olmaz mı,farklı birseyler yapmalı,sabah kalk,akşam yat..tum bunların arasında görüştügümüz insanlar,girdigimiz ortamlar,yediklerimiz..yine aynı..bi action yok!!!(hayata neverdin ki ne bekliyorsun)
neyse ya...
vakit cabuk gecerken ben ağırlaşıyorum.ayaklarımın tam olarak yere basmadığı su zamanlarda,ağır ağır yercekiminin farkına varıyorum.havada asılıyım ama hala...

yanlış bir öyküdeyim...

gitmem gerek bu sehirden
bir ruya oldum sevdamın gergefinde
neden çocuklar beni gösteriyor
yagmur yagsa gunesin yerine
ha gayret guzelim gayret biter elbet bu yagmur
sabret...
sensizlikten olsa gerek
çekilmez oldu buralar
hep benle beraber bulamadıklarım
bak cesaretim yok artık
gec oldu
yorgunum..
yine deli oldum sayende
saçımda rüzgar
ha gayret güzeli gayret biter elbet bu yagmur
sabret...
ayrılıktan olsa gerek
gecikiyor sabahlar
hep benle beraber unuttuklarım
dönmüyor epeydir başım
denizler yalan
sevmek ates olurmuş derler yanmak yalan
şimdi öyle uzak ki geldiğim yollar
yanlış bir öyküdeyim beni yeniden yaz...



yok ki bunun üstüne birsey...yok ki söylenecek birsey...ben, beni bilmezken sana haksızlık etmez miyim?
-hani yeni sayfalar,hani bi şans...

sanki ılık bi yaz yagmuru

n'oluyor dersiniz?acaba hayatıma yeni bi renk mi giriyor?:))bilmem ki neler oluyor!
'sanki ılık bi yaz yagmuru'buna mı uyuyor yoksa?tadı yok,rengi yok,adı yok,sekli yok,tanımsız bişiler...ama güzel.heyecan verici belki de.ya insanın kelime dagarcıgı yetmez ya öle bişiler bendeki...zaten kendimi ifade etme gibi bi problemim var,artık büsbütün anlaşılmaz birisi olucam.olsun bu da güzel yaaa...denemekte fayda var...herseyin güzel olması adına...yol ayrımlarında iyi yollara düşmek adına...aklımızdan yana olmak adına...akıl ve duygunun buluştugu yer yine aynı yer değil mi nasılsa?

unintended

you could be my unintented
choice to live my life extended
you could be the one ı'll always love
you cuold be the one who listens to my deepest inquisitions
you could be the one ı'll always love

ı'll be there as soon as ı can
but ı'm busy mending broken pieces of the life ı had before.........

ve yine bi sarkıyla basladım sanırım alışkanlık haline getirecegim bunu.gayet hoş bi sarkı ve dinleyen herkeste birseyler uyandırıyordur diye düşünüyorum.

gelelelim benim sıkıcı gecen günlerimden birini daha bitirmek üzere olduğuma.nedir bu büyüklerin sorunu bilmem ki?super babannem yine iş basında:)gülüyorum şimdi ama yarım saat öncesine kadar deli olmuştum.yaslanınca ben nasıl olacagım merak etmiyor değilim ya(hani armut dibine düşer misali)yası ilerledikce daha bi çocuksu,daha bi ilgi isteyen bir hale geldi..bu bir bıkkınlık degil elbette ama bazen insan ne yapacagını bilemeyebiliyo.
işte bööyle babnnem ...
aslını sölemek gerekirse su sarkının uzerine konuşcaktım ben ama öyle olmadı.su insanoğlunu anlamak çok zor ben kendimi anlamış değilim ki daha...hayatımıza bize sormadan girenler ve bizim sormadan hayatlarına girdiklerimiz...sonrası sonrası...

ne yaptıgımı bilmiyorum!!

evet nerden geldim..ne yapıyorum..hatta ben kimim diyebilecek kadar tuhaf...insan canı sıkılınca ne yapar işte bende burda oturmuş bunları yazıyorum.galiba boş işler.bakalım eglenceli olacak mı?degişik seyler yazabilcek ve ögrenebilecek miyim?