sevgilim,işte EYLÜL
ve işte senin usul usul seğiren yüzün.
zaman ki sonsuzdur
bitmemiş şiirler gibidir.
bazı hüzünleri
bazı nehirleri tutup anlatmak gibidir.
biz ki zamanı tırnak içine alıp yaşadık
(istediğin bulanık kıyısında)
bundan değil midir bizim aşkımızda
sürekli bir akşam hüznü vardır.
ilhan BERK
gece saat iki bucuga dogru ilerlerken karşılaştım bu şiirle...aslında gece dememeli sabah demeliydim.(kaçıncı sabah bilmem ki!)hep orda duruyordun,farkettirmeden bakıyordun ve zamanının gelmesini bekliyordun değil mi?tıpkı diğerleri gibi...belki yıpranmıştın,daha önce kimbilir kim dokunmuştu sana,ya da kim kendinden bişiler buldu sende?sense hep yaptığın gibi sessizdin ve farkedilmeyi bekliyordun.farkettim ama anlamadım...baktım ama görmedim...işte dün gece birden gözüme iliştin,''burdayım,burdayım''dedin usulca.gec kaldım farketmekte,gec kaldım...bir an önce cevirdim sayfalarını,içime cektim,tekrar tekrar.sonra gülümsedim.Kime mi?Boşluğa!hüznün boşluğuna...sana bana ve gidenlere...gidenler için de gülümsemek gerek.tıpkı hayata gülümsemek gibi.onlardan hayatın bi parcası değiller mi nasılsa.gitselerde burdalar,tam şuramda...yoksa bana mı bakıyorlar ne?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder