hiç ses yok ve ben bu sessizlikten hoşnut muyum?biraz evet biraz hayır...evet;cünkü kendimi dinliyorum,düşünüyorum,düşlüyorum..hayır;çünkü kendimi yalnız hissediyorum,düşününce aglıyorum,düşledikçe işin içinden çıkamıyorum sanki...yani aşagı tükürsen sakal,yukarı tükürsen bıyık misali...anladım ki hoşnutsuzluk duyuyorum bulundugum her türlü konumdan!!!
gün geciyor evden cıkmıyorum,güneş yok,hep lacivert gökyüzü,ay ve ben...uzun süre çıkmayıp üstüne günyüzü görünce tuhaf oluveriyorum,bünyem kaldır mıyor mu ne?
galiba mevsimde kendini belli etmeye basladı.gece birden uyanıp üstüme uzunca bişiler giydim yattım.artık o sıcaklık,samimiyet yok sanki havada...yavas yavas kış geliyor ve ben hoşnut olmuyorum bundan:(sevmiyorum sogukları...
bu zamanlar ruh halim de degişiyor sanıyorum,daha bi duygusal oluyorum,durgunlasıyorum,sesizleşiyorum,uzaklaşıyorum...tıpkı sen gibi, ''O'' gibi, tıpkı siz gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder