kim bilebilir ki umut ararken umudun aslının kendisi oldugunu..mutluluk ateslerini yakanın da oluşturanın da kendisi oldugunu nerden bilebilir küçük bir çocuk..efsaneler neden efsane olmuştur acaba merak ederim..gercek olmadıkları için mi? inanmaya calıştıgımız için mi?hoşumuza gider..
yok o değil de mutluluk varken biz neden hüzünü kederi ararız? neden bir yanımız yalnız kalmak ister? ya da bir yanımız baska bir seyler fısıldar..fısıltı neticede ama derinden gelir gibi..duydun mu bir kere duymamış gibi davranamazsın ki..oldu mu bi kere olmamış gibi..
an gelir böyle olur işte..
çıkıp gitmek istersin , kapıları kapatmak istersin..olmaz.çünkü "sen" değişmeyensindir. değişmedigini düşünürsün..beklerken onca mevsim geciyor hersey değişiyor bir ben ,ben kaldım aynı dersin..düşünürsün..düşünürsün..yine basa sararsın kaseti..

ah, bir ateş ver, cıgaramı yakayım
sen sallan gel, ben boyuna bakayım

uzun olur gemilerin direği
çatal olur efelerin yüreği

ah, ataşı gavur, sinem ko yansın
arkadaşlar uykulardan uyansın