yırttım

yarismadi
yenilmedi
acik secik sizle oynamadi
gerilmedi

sanilmasin yine basmis onu bulantilar
yanilmasin oyle dalga gecen yabancilar

ve dedi ki: geride kalan eski midir? dun artık eski mi? söküp atmak isterken iyice içinde kayboldugunu farkedettim.her an aklımdaydı, tüm benliğime dolmuşken ben hala inkar mı ediyordum.etmiyordum da ne ediyordum? aahh ahh dedim. kendime gelmem gerektigini söyledim.esekler gibi içtim.noldu, hiçbirsey.değişirmişiz ya bunu öğrendim, değişmek değil de özümüzü koruyarak yenilenmek.bazen böylesi daha iyi, bazen sen cekildiginde daha iyi. zorlamadan.insanca.zor olanı bu muydu? ama içimde kopanları kim bilecek ki, boş ver bilmeseler de olur. kimse incinmesin yeter.asıl incinenin ben oldugu kimin umrunda ki! milyonlarca insandan birisin, kimbilir digerleri neler cekiyor, düşünüyor, yasıyor..baslatma şarap çanagına! cekil ve git. git ve hersey bitsin.biter miydi sahiden. biterdi, toplardım kalbimin kırıklarını bir bir, tek bir zerre kalmasın yerde, üzerine basmasın başkaları. o, benimdi, sadece ben toplarım yerden ve istedigimi yaparım.kıran da ben değil miydim sonucta.hepsini topladım.. her biri elime battı, kanadı elim, aglattı beni.ama baskaları basmasın istedim inatla topladım. acımadı.atmadım. sakladım kutuya, ama hiç açmadım onu. eskiydi artık, paramparcaydı. ordaydı.
ben de birsey demedim, diyemedim bunların üzerine. yardımcı olmak istedim, elini tutayım,destek olayım, üzülmesin, ağlamasın istedim. bakamadım gözlerinin içine. ayna gibiydi. " inan gececek, zamanla gececek, zor olacak, ama gececek, kırıkları toplarken acımadı ya ellerin, acı sinsice cıkacak ama gececek.." çocuk gibi konuşma, sinir oluyorum.
hersey eskiyecek..ben de..birgün bitecek..