herhalde ayrıldıktan sonra daha cok yazı yazacagım cünnkü burada ne zaman oluyor ne de bunları düzeltecek kadar planlı hissediyorum kendimi.
ama benim sık sık (neredeyse hergün geçtiğim) bu yollar kimbilir işte neyse..
cümlenin gerisini bile getiremiyorum. başladıgım cümle yarım benim gibi.
gökyüzü aynı olmasına rağmen heryerde sanki burda gördügüm bana daha yakınmış gibi, alçakta gibi. evlerin yuksek olmaması buna neden olabilir belki de. neyse ne ben öyle görüyorum işte. uzansam dokunack gibiyim ama uzak oldugunu elimi uzatınca anlıyorum, yoksa hep dünyamda gökyüzü bana yakınmış gibi..









almışım bisikletimi çıkmışım yola ne biçim memlekettir anlamadım ki saat 6 olduysa heryer kapalı, insanlar da yok sokakta, cok değişik hala bunu yadırgıyorum. ne diyordum cıkmışım yola bir yandan şarkımı dinliyorum (burnum da üşüdü bunu hissetim, bisiklete binerken soguk iyice carpıyor) yine 82den gectim, onun bulutları da cok güzel görünüyor, hepsi benim olsun istiyorum. daha da hızlı ceviriyorum pedalı..










işte hızlı hızlı derken nolur ısıga yakalanırsın deniz hanım hadi dur şimdi , tam hızı yakalamışken durulmaz ki canım, neyse kurallara uymak lazım hadi buyrun bi de bundan verelim (adamlar düzenli)









o kadar gectim bu yoldan şimdi demekki incelemek gerekiyor. sokak bomboş olunca farkettim belki de :) keşke makinem daha iyi çekiyor olsaydı rengi değişik bir yeşil ve gördügümü aktarabilme sansım olsaydı.












ee burdaki evler de böyle işte ama bu biraz daha kendisini arka planda bırakmış yoksa benim evim böyle değil( haha benim evimmiş, bu ne be)


işte benim evim de böyle hazır bahar da geldi o sarı ciçekler nasıl güzel kokuyor onları da fotografa aktarabilme sansım olaydı :) (denizi kaybettik bu noktada) ya tamam ama ben buraya alıştım sanki nebleyim heryere daha bi akıcı gözüyle bakıyorum ya da neden böyle oldum ben yahu :s






hıımm bi de tavsan yesek fena olmaz :)