şerefe

gittim geldim. gelgitleri olan bir denizim nasıl olsa. giderim giderim gelirim. arınırım. sussana sen biraz. rahatlayacaksan o ayrı.. ama kes. sakın etme ses.
derken bir bir toparlandım. biraz az biraz fazla, elimi uzattım tam yapacakken geri çektim. sonra güldüm. gülmekti ya benim diğer adım. çocuk misali.sen, sen ve sen, evet ben bile tanıyamadım. kurbağa gibiyim vrak vrak vrak. ısık saçan bi kurbaga değilim. kafa ütülemek yok, yüzsüzlük yok. deliyim.
bıraktım gitti, düşerken ağır ağır kimse dokunmasın madem. ben izleyeyim sımsıkı tutarken düşündüklerimi de beraberinde düşürürken. düştüm ve sonra düş-tüm.

acıyor dizlerim nasıl da kaydım hala anlamıyorum sakarım değil mi ya, görmüyorum bastığım yeri, bakmakla görmek arasında kalmışlığımdan çakılıverdim yere. durdum baktım etrafa, sanki yanımda birisi vardı da elimi tutup kaldıracaktı beni. ellerimi dizlerime koydum. acısını durdurabilecekmiş gibi. kolum da acıyordu. güldüm yine. acıdı. acıdım. elimden tutan olmayınca topladım kendimi, orda oturup bekleyecek değildim ya. hiçbirşey olmamış gibi davranabilmek de meziyet ister. kalktım yürüdüm arkama bakmadan.




-hadi içelim o zaman, bir iki üç..şerefe!

-pardon neyi kutluyoruz?

-kutlamak!?