son gün

Senenin sonuna yetişebildim, onca zaman yazamadım. Yazmadım.
Umarım yeni yıl sağlık, huzur, bol kazanç, sevdiklerinizle geçirebileceğiniz mutlu anlar getirir hepinize.

soluk alıyorum

her gün yeni baştan. yeniden uyanıyorum. gördüğüm resim aynı. git elini yüzünü yıka. aynadaki sen ve bakışında yazan onca yaşam. zaman ne çabuk gidiyor. ablam doğmuş bugün. kutlu olsun. bu gün ne değişikmiş, ne değişmiş..
ablamı aramalıyım. beş param yok. hediye almasam da olur. olur mu? erteleyeyim hediyeyi en güzeli. hediye ertelenir de, ya sen? ben en iyisi yanına gideyim, kapısını açsın bana. ne kadar kızdırsam da beni seviyor biliyorum. ben de onu. sevildiğini bilmek güzel birşey, bunu dile getirmek, hatırlatmak, hatırlanmak, seni unutmadım bugünde demek.
aklımdasın.

yazan: şımarık insan

gittiler..
soluk sesi gelmez oldu
kapı da çalmıyor
başucumda yeni kıyafetlerim yok
temiz mendil de
gülümseyen çocuk
hani içimde o kıpırtı var ya
göremiyorum.
bir ara geliyor bir ara gidiyor.
o gelip gidedursun gelmiş çoktan bayram
o gelmiş de
hani diğerleri?



buruk olmayan bayramlar geçirmeniz dileğiyle!

olmazsın

olmazsın dedim kendime. hiç bir işi beceremez, hiç bir şeyden anlamaz, kişiye hak ettiği değeri gösterebilme yetisine sahip olamaz, boş bakan, boş gezen, kimseye yararı olmayan, hatta bırak kimseleri kendisine bile faydası olmayan...
yapabildiğim en güzel şey, her şeyi mahvedebilmek. sımsıkı bağlıyken elimdeki ip, her şey güzelken. düşüncelerim bile bana yetiyorken. makasın kesici olduğunu bildiğim halde "dur deneyeyim yahu, kopmaz nasılsa" gibi bomboş bir düşünceye sahip olmak. herkesin becerebileceği bir iş değil. e be insaf madem bunların bu noktaya geleceğini böyle olabileceğini tahmin ediyordun, peki niye? niye göremedin, niye üzdün, niye üzüldün, niye kaybettin, o duyguyu elinden alıverdin? sorunun ne ki? bilmiyorum bilmiyorum bilmiyorum.
ben işlerin bu kadar büyüyeceğini tahmin edemedim, bişi olmaz diye düşündüm. ama niye ağzından bir söz cıktı madem? niye tutamayacağın sözü kullandın boşuna. kötü bir sey yapmadın belki, ama kırdın ama ne hale soktun. ne duruma gedi.
iyi mi ettin ki..
nasıl geri gelir, nasıl düzelir, düzelir mi? kırılınca kırılmış mıdır..
yap sen sonra da derdine yan. terbiyesiz palavracı.

yine komık oldu... keşke dinleseydi. bana ne yapmam gerektigini söylemeseydi. farklı bir dil kullansaydı. kırmasaydı beni. zaten ben bir yanım ne kadar cok iste de olması gerekeni yapmamış mıydım. henuz yapmasamda bunu planlamadım mı? ama neden biraz bekleyip olacakları görmek istemedin ki. biliyordun değil mi gideceğimi? ben de biliyorum olacaktı. denseydim olacaktı. ama bunu görmemize fırsat vermedin. çünkü istemedin gitmemi, yanından ayrılmamı..peki nereye kadar? ben kendi ayaklarım üstünde duramyacak mıyım? küçük bir kız cocuguyum değil mi, elimi tutmanız gerek. karar vermelisiniz benim yerime. hayatımla, isteklerimle ilgili olan seyleri. benim fikrim benim ne istedigim hiç önemli değil, değil mi? nasılsa ufak bi çocuk, nasılsa dizinin dibinde. üzülmeyecegim diyorum.

elimde değil. küçüğüm ya ondan, elimde olamaz zaten birsey.

karar ?

ne yaptıgımı elbetteki biliyorum..ama karsı tarafa nasıl aktarabilirim. nasıl herseyin yolunda gittiğini gösterebilirim. sadece hisler mi gercek olanlar? hislerimde yanılmıyorum demek mi kafama çok karısıyor kimi zaman. işte o günlerden biri, hatta gün değil de saatlerden birini yasadım az evvel. anlatamadım kendimi, herseyin yolunda gittigini.. cirkin laflar değil de nebileyim işte. oluyor arada, hersey benim dengesizligimden mi diyorum.. ama ceken sey ne bilmiyorum.. tuhaf bir insanım hepsi bu.. kimselere bulaşmayayım madem..kimse de bana yanasmasın. oluru ne? olması gereken ne? sıkıldığım için mi tüm bunlar? DEĞİL. e o zaman nasıl anlatabilirim, nasıl cıkarım işin içinden. uzaklaşmam lazım kendimden, yerimden, cevremden, herkesten. bu mudur? uzaklaşında herseyi orada koyup gidecek miyim?
sıkıldım ve sıkkınlıgımı bile yansıtamayacak kadar ahmak mıyım? o kadar cok soru işareti var ki kafamda su an. ama yoktu sabahtan, dun, ondan önce..şimdi neden birden böyle oldu?
ben kendimce dogru olan seyleri yapıyorum. içim sıkılmıyor, huzurluyum su an. o zaman sıkan sey ne olabilir? biliyorum ki 4-4lük değil hiçbirsey.
secimler yapıyoruz, iyi kötü, dogru yanlış..bizi biz yaparken.kırıyoruz, kırılıyoruz.
biliyorum ama akratamıyorum..
hersey güzel olacak bir gun.

sulugöz güzel de...
ya sıcaklar?

noldu?
cok mu gülüncüne gitti?
değil, değil mi? anlamıyorum. bunalıyorum. sıcakla alakası yok bunu biliyorum. yazıyorum yazıyorum yeni bastan alıyorum. reset atmalı mıyım kendime. yoksa komple çöp kutusuna mı göndermeliyim beni?
biliyor musun, agırlaşıyorum. ordayım. şuradayım. burdayım. aklım her yerde. hışkıra hıçkıra ağlamak nasıl birsey?
çok agırım, kaldıramıyorum kendimi, yükümü, ruhumu, düşüncelerimi..sıkıldım. bunaldım. gecmiyor. sıcak daha sıcak ve daha ağır. aynı anda görebilsem bir cok yeri ve kişiyi ne güzel olurdu. özledim.. ben burda hangi karedeyken digerleri hangi karede. ya da neresinde. farkında bile değil. sen istedigin kadar anlatırsın kendini ben istedigim kadar anlayorum kendimi. kalan kalır orda. uzakta :(
nefret ediyorum.

ben kimim

aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor,tekrar denemenize gerek yok.

belki bir gün..
kimbilir..

ne istediğini bilmeyen biri varmış
herşeyden elini ayağını çekmeye karar vermiş
ama bundan da pek emin değilmiş.
sonrasında düşüvermiş..
masal sona mı ermiş?

bırak

bırak beni
karanlığın içinde tek kalayım
ıslak vucudum sogukta titresin
titresin ve kendine gelsin
irkilsin,
son nefesini vermeye calışan hayvan gibi
bırak gideyim
odamda ışık olmasın
karanlıkta kalayım
gözlerimi acayım son kez
karanlıkta görebilirim
bırak beni
kokum üzerimde kalsın
düşüncelerimi boşver
kafa karıştırmaktan başka neye yarıyorlar ki
beynimde arılar var
bırakırsan uçarlar belki
dayanamıyorum seslerine
gözlerimi de götür
değmesin tekrar, kırmasın.
bırak gideyim
gideyim ve unutayım
sana ait olan ne varsa bende
al götür, istemiyorum bedenimde
parmaklarımı da al
kime götürmek istersen
dokunmayayım sana onlarla
gözlerim yeterdi bana
ama kalmasın, ne varsa al.
kendi kendime bırak beni.
duymayayım seni, sesini
şarkılar fısıldama, kızıyorum.
karanlık odanın tenhalığında
yüreğimi aldım avuçlarıma
parmaklarımı da almıştın
kanıyorlar bir bir
yüregim çırılçıplak önceki gibi değil
bırak beni n'olur!
bırak beni ruhum.
sen içimde oldukça..
bırak beni kendi halimle.
dokunma bana.
gözlerimi alırken gözyaşlarımı da götür
işe yaramazlar artık nasılsa
zaten tükenmişti bendekiler de
bırak beni ruhum,
oldugum yerde kalayım öylece
vicdanımı, duygularımı, sevgimi
sevdiğimi de bırak
kendimi hissetmezken iyi
bırak o iyi olsun.
üşüyen ellerimi de veririm sana
yüregimi atarım avuclarımdan
kanlansın heryer umrumda değil
nasılsa görmemi de engelledin
hala üşüyorum
eksik olan şeyleri de götür yanında
bendeki eksiler..
dolmayan boşluklar
rüyalarıma sahip çıkma
rüyamdaki hayallerimi götürme
çok görme bana ulaşamadıklarımı
ruhum sana sesleniyorum
ya kurtar beni ya da bir yol göster
ya herseyi al ve git
ya da hepsini bana geri ver
sevme beni ruhum, okşama
çek git ve bitsin
bırak beni kendime.

neden-sonuç

atmışım kendimi denize
oluvermişim denizkızı
kimse görmesin diye kaçmışım sanki
kurtarsın birileri diye beklemişim
çelişmişim
ama nafile
kördüğüm oluvermişim denizin içinde
aslında hersey o kadar kolay ki
hersey o kadar açık ki
ya verilmiş sözler?
sözümü tutmak, yapabileceğim tek sey
su akar yolunu bulur mu bilmiyorum..
denizkızı akan suyun sonunda
bir son bir başlangıcı getirir ,
yoksa biz mi başlatırız?
sahiden denizkızı var mı?
biri beni kurtarsın vicdanımdan..

uyku

hastayım, burnum akıyor sürekli, kulaklarım da kaşınıyor(bu nasıl birsey anlamadım) hapşuruyorum durmadan..bu bi işaret mi yoksa? yoksa sıkıldım sıkıldım derken al sakana bi ugras mı dedi :) neyse ama iki günden beri iyiyim ilaç desteğiyle. yoksa yatak döşek yatıcaktım sanırım. ama hep uyusam diyorum. hasta olmadıgım zamanlarda da bu sekilde ama. uyku gibisi var mı, hersey bir tarafta kalıyor, hersey bitiyor, huzur geliyor, hele de yattıgın yer rahatsa..ohh.. (uyusam mı şimdi)
yazasım vardı şimdi uyku bastı. neyse ya bu kadar yetsin:)
iyiyim.

sorun

hafif müzik dinleyelim mi bu akşam
ki yarın hafif meşrep olalım
ki yarın kolay olsun..
hadi kutla ve bırak, hadi kutla ve bitir..

herseye sıkıldım demekten, herseyden sıkılmaktan sıkıldım. bogazım düğümleniyor bu aralar sık sık. belli etmiyim diyorum ki etmiyorum, ama içimde acayip fırtınalar kopuyor.sıkıyorum kendimi sıkılmışlıgımla, yalnızlıgımla.neyi dert ettigimi bilmiyorum, neyi istedigimi.alıp basımı gitsem uzaklara..olacak seyler söylemeliyim, dilemeliyim değil mi? yazmayayım artık. bırakayım tüm bunları. sıfırdan alayım herseyi.( sol omzumdan bir agrı saplanır) ucundan tutayım istiyorum, elimi uzatamıyorum.koptum ha düştüm ha düşeceğim..
hani kötü hissedersin, dökülmez ya agzından bi kaç cümle, gecici birseyse eger ortalıgı karıştırmaya gerek yok dersin. içine dert olur. demedigin için hayıflanırsın. üstünden gecmiştir de.ama içinde öylece kalakalmıştır. aslında organlarım da yokmuş, sadece o, içimde dönüp duruyormuş, bomboşmuşum meger.içime girmiş ya, çıkmıyormuş. tüm yolları gösteriyormuşum cıkmıyormuş. bir yerde yanlışlık var, bu sorunu da çözmeliyim diyorsunuz. siz çözemedikçe o, bir kafanızdaki boşluga bir ayak uçlarınıza bir ellerinize carpıp duruyormuş. görünürde de hiçbirsey yok tabi, sadece siz hissediyorsunuz içinizdeki boşlukta dolananları. eger birilerine derseniz iyi olmadıgınızı düşüneceklerini bilirsiniz. ve susarsınız..
içinizdeki o pırpır eden sey artık yoktur eskisini istersiniz, gülümsemeyi istersiniz çocuklugunuzdaki gibi. gülmüyor değilsinizdir aslında ama tadı yoktur öncekiler gibi.hersey bir hiçten mi oluşmaktadır aslında? ben niçin dersleri takip ediyorum, niçin calışmak zorundayım, kimin için ugrasıyorum, amacım ne? sonu zaten belliyse..anlayamaz kimse beni.anlaşılayım diye bir amacım da yok.agır geliyor benliğim, herseyin yolunda olması gerekirken boşluk ve içindeki niye?
ben soruyorum, sorular bitmiyor.bir ben bir de ben. tek birsey iyi galiba tüm bunların içinde. yalnızım ve yalnız olmayı seviyorum. istemiyorum bir baskasını. girdigim yeri dalgalandırayım, bulandırayım istemiyorum.
kendimi, olanları, içimi, dışımı, beni anlatacak ne vaktim var ne de elimde malzemem var yeteri kadar. bir gün herseyden elimi ayagımı cekecegim olacagı o. belki hersey bensiz daha güzel olur.belki eksiklerle doluyum derken ben, fazlalık teşkil ediyorumdur.
tekrar okumayacagım yazdıklarımı..mathaf birsey sanki.

aldanıveriyorlar

Deli kızım uyan
Söylenenler yalan
Deli kızım uyan
Bir tek sensin duyan..

hüzünlü.
özlerdim kese yogurdu aldıgım bakkalı, abimle nar taneleri yeme yarışını, otobus duragını, 10 dakika içinde istedigim yere varmayı(tabi uyuşuklugumu saymazsak), " korkuyorum benimle uyur musun" dediğim akşamları, bilye oynarken 5'lik bilye kazanmaya calışmayı,ablamı çenem sayesinde uyutmadıgım geceleri, pemcereden yagmuru izleyip o sarkıyı söyledigim günleri.. uzaklara gitseydim eger, özleyecegim seylerden birisi de yol üzerinde bulunan erik agacları olurdu. onların cabucak aldanıvermelerini de seviyorum.
büyüdüm, kocaman oldum, öğrendim öğreniyorum da özlem nasıl giderilir bir türlü kestiremedim..

farkında değilim

haftasonu csa ile birlikteydik. aslında uzun zamandan beri hiçbirsey yapmayı istemeyen ben, sabahın köründe kalkmayı( benim için kör vakit) göze alıp cıktım yola. ama yataktan kalkana kadar gelin bana sorun, "aman gitmeyivereyim, ben olmasam da gitcekler nasılsa, ne fark etcek, zaten uzun zamandan beri ugrayamıyordum, hebele höbele.." diye söylenerek çıktım yatagın içinden. ama biri gelip dese ki gir yine hemen atlayıp uyucam.( evet o kadar tembelim, çünkü sabaha karsı 5te yamışım, kalktıgım saat ise 8.30) neyse bir sekilde attık kendimizi vakıfa. zaten acıldı uykum bi süre sonra.
benim tembelliklerimi es geciyorum, bi ara buna da değinirim.ne yaptıgımıza geleyim.görme engelliler okuluna ziyarete gittik. iyiki gitmişim dedim. iyiki popomu kaldırıp(tabiri caizse) yataktan cıkmışım.iyiki birilerini sevindirdik ve şükür ettim bir kez daha. ne kadar masum, ne kadar hayata baglı olduklarını, ziyarete gelen birilerini heycanla beklediklerini, muhabbet etmek için etrafınızda dört döndüklerini, gözleriyle dokunmak yerine elleriyle insanları tanıdıklarını..hangi birini anlatayım bilemedim.
salim elimi tuttu, avcumu okşadı, elimi kafasına götürdü, benim görmemi değil dokunmamı istiyordu. saçlarını yeni kestirmiş ama taranabiliyormuş yine :) bunu anlatırken bile heycanlanıyordu. cennet ise çalıkuşu'undan bir sayfa okudu bize. atkı örmüş tatilde(hala anlamış değilim nasıl bir kabiliyettir), bir digeri benim pek sevmedigim, hatta dalgasını bile gectigim bir sarkıyı aniden öyle bir içten okumaya basladı ki, o an gözlerim doldu. kimbilir onun için neler ifade ediyordu.. dans ettik turgayla. oyun oynadık, el ele tutuştuk hep, sarkı söyledik birlikte, hayallerini alattılar birer birer...sevindim. sevindiler.
biraz olsun beni kendime getirdi. tekrar ve tekrar şükrettim, ediyorum.

yırttım

yarismadi
yenilmedi
acik secik sizle oynamadi
gerilmedi

sanilmasin yine basmis onu bulantilar
yanilmasin oyle dalga gecen yabancilar

ve dedi ki: geride kalan eski midir? dun artık eski mi? söküp atmak isterken iyice içinde kayboldugunu farkedettim.her an aklımdaydı, tüm benliğime dolmuşken ben hala inkar mı ediyordum.etmiyordum da ne ediyordum? aahh ahh dedim. kendime gelmem gerektigini söyledim.esekler gibi içtim.noldu, hiçbirsey.değişirmişiz ya bunu öğrendim, değişmek değil de özümüzü koruyarak yenilenmek.bazen böylesi daha iyi, bazen sen cekildiginde daha iyi. zorlamadan.insanca.zor olanı bu muydu? ama içimde kopanları kim bilecek ki, boş ver bilmeseler de olur. kimse incinmesin yeter.asıl incinenin ben oldugu kimin umrunda ki! milyonlarca insandan birisin, kimbilir digerleri neler cekiyor, düşünüyor, yasıyor..baslatma şarap çanagına! cekil ve git. git ve hersey bitsin.biter miydi sahiden. biterdi, toplardım kalbimin kırıklarını bir bir, tek bir zerre kalmasın yerde, üzerine basmasın başkaları. o, benimdi, sadece ben toplarım yerden ve istedigimi yaparım.kıran da ben değil miydim sonucta.hepsini topladım.. her biri elime battı, kanadı elim, aglattı beni.ama baskaları basmasın istedim inatla topladım. acımadı.atmadım. sakladım kutuya, ama hiç açmadım onu. eskiydi artık, paramparcaydı. ordaydı.
ben de birsey demedim, diyemedim bunların üzerine. yardımcı olmak istedim, elini tutayım,destek olayım, üzülmesin, ağlamasın istedim. bakamadım gözlerinin içine. ayna gibiydi. " inan gececek, zamanla gececek, zor olacak, ama gececek, kırıkları toplarken acımadı ya ellerin, acı sinsice cıkacak ama gececek.." çocuk gibi konuşma, sinir oluyorum.
hersey eskiyecek..ben de..birgün bitecek..

günaydın

günaydın diyorum ben yeni uyanmışım, üzerimde yeni gunun yorgunlugu şimdiden var.eee.. ne mi..yok ki yapcagım buyuk bir olay, sadace her zamanki gibi yorgun hallerim.
bir de bugun fakültemizde rock fest adı altında birseyler olacak ya hadi hayırlısı:) bizim okuldan çok büyük bir beklentim yok ama bu da bi gelişmedir.dogru dürüst senlik bile yapılmazken..neyse şikayete gerek yok.
oraya bir ugrayayım dedim.
sonra bebeişi görmeye giderim belki(bu arada dun tekme attı teyzesine) çok sevinçliyim o yuzden.bebekoviç sen bir dunyaya gel hele ben neler yapcam sana :D
bebekoviç beni dinlersin sen dimi? anlarsın dimi? öperim senin minik minik ellerinden, yerim seniiiii :D

anlamsızım

kendimi iyi hissettigim söylenemez su an.kulaklarım yanıyor mesela.dudaklarım da şişmiş gibi.bakışlarım ışıksız.kendimi sevmediğim bir gündeyim.
her zaman dışarda beni bulurken yediğim içtigim seylerde pislikler, bu sefer yapmaya calıştıgım bulgur pilavında cıktı..hazır paket olunca ayıklama geregi duymadım(ki büyük hataymış bu) cotank diye dişlerime bişiler geldi..
işte bu da bahenesi oldu herseyin..kendimi sevmeme nedenim.iyi birisi olarak görmeme nedenim, taaa içine edeyim diyesim geldi(hiç demedim buyle birsey, ne olursa olsun bi güzellik çıkar bundan da demekten bıktım galiba) tükettim mi kendimi.yavas yavas tukeniyor muydum bilemiyorum.hep eskiyi mi özleyecegim.bir ucum orda mı olacak?
zaten minik velet bana tepki de vermedi, sanırım sevmiyor beni.tiz sesimi begenmemiş de olabilir. ben onu hissetmeye calışırken aklımdan gecenleri okuduysa eger ondan tepki vermemiş de olabilir.elimde değil..
bahtın güzel olsun miniğim.

bil(e)mezsin

bittiğim yerde baslar yeniden..yazmaya başladım yine, aklımdan gecenleri de aktaramadıktan sonra neye yarar ki..neye yarar demişken söyleyeyim ben bittikten sonra neye yarar? neye yarar yoklugunda sarkı söylemek, neye yarar 'o an'ı anlatamamak tüm heyecanıyla.ne demek bu?
uçarım giderim bir gün senden, senden uzaklara. bilirsin gidemem ben.yoksa bilir misin? hep kalan olurum, ardından bakan olurum, güçlü görünürüm bilir misin? bilmezsin tabi. nerden bileceksin,yoksun ki.yoklugunda bulacagım kendimi herhalde. düşüneceğim, tartacagım.ben kimim ki? anlamıyorsun yazdıklarımı, anlamanı da beklemem.yazı işte.ben öylesine yazmayı bilirim bir.kendimce.bir de öylesine çizerim.görmene gerek yok.sıkıntıda mıyım, onu da bilmiyorum.sıkıntı nedir ki acaba? ugrasma benimle zaten anlamıyorum.
tozpembe bakmıyorum ne demekmiş bu tozpembe bakmak, ben mor bakabiliyorum.pembe kalmamış elimizde.buna da mı tamam diyeceksin.oohhoohhoo herseye peki denmez ki, bi kere fikrini söylesen.olmaz ki benim begendigim herseyi begenemezsin, benimle aynı fikirde olamazsın.olmamalı. üzmemek için mi? yapma lütfen.gercekten böyleyse, eksiyim. eksi? evet sıfırın altında kalan gibi. etkisiz eleman mıydı? bilirsin bunu kesin. yoksa yutar mıydı herseyi, ondan yutan eleman mı derdik? ne denmişse denmiş, değiştirir mi seni, beni? çarpmaya göre tersimi aldım yine ben çıktım. topladım hiçbi halt olmadı, cıkardım yalnız kaldım. bölmeye geldi ben bölemedim, sen böler misin benim yerime?yok. buna da gelmiyorsun demek. korkma zarar görmem.birazcık içinden geldigi gibi davransan nolur? davranıyorum. dogru ya ben farklı hayal etmiştim, demekki sen böylesin, içinden gelen halinle de böylesin.
haydi dışarıya cıkalım! -.- yoksun tabi.(neydi o sarkı, dayanamam ben bu son gidişine, alışamadım sensizlige, garip olurum hazan gec...) bilmiyorum bile kim söylüyor. küçükken dinlediklerim ya da ezberlediklerim hep takılıyor aklıma.
ne alaka şimdi .
müzik kutusu hoşçakal demeye hazırlanıyor.

neymiş???

:)

değişirse

bir gün herşey ters teperse?
olamaz mı, mümkün.
fransız manikürüymüş?
çok da lazım.
sıkılmaktan sıkılırsan n'olur peki?
ben almıyım
en iyisi bir bardak soğuk su ver
iyi gelmez mi?
sızlayabilir
dişlerim tabiki de başka ne olacak ya!
yazmayacaksın,
konuşmayacaksın,
duymayacaksın,
görmeyeceksin,
ötesini.
hatta düşünmeyeceksin.
yine sıkılacaksın,
yolda yürüken insanları ittirmek isteyeceksin
adım atmak gelmeyecek içinden
atacaksın ama.
öyle bir atacaksın ki
ters tepmek neymiş göreceksin
...

beni hatırla

Her telefona sen cik
Her kapiya sen kos
Beni hatirla
...

düşündüğüm şarkı buydu, tam olarak zihnimde dolanan.çay içtim keyif için ilk defa, iki bardak ince belli bardakta.neden memleketimde deniz yok ki, kimbilir bu havada nasıl olurdu?(efkar mı var yoksa havada) oturur saatlerce izlerdim tek başıma.yalan söylemeye gerek yok, tek basıma olsam başım tek olmaz ki, rollerimi düşünürdüm herhalde, nasıl herbirine koşuşturduğumu, işin içinden çıkamadıgım( bu aralar oldugu gibi) zamanları, anları düşünürüm.yalnız kalmayı istemek de yanlış kalmış bir düşünce olarak kalır beynimin bir köşesinde. aralıklarla gözünüzün ucuna kadar gelen yasları içine tekrar ittiniz mi? bugun yine yaptım bunu, alışkanlık haline geldi galiba bende. sıkıldım ya, keyfim yok ya, o bakımdan, gecen hafta oldukça eğlenmiştim oysa, yalan mıydı yoksa bu da? yaşadıklarım hikaye gbi geliyor kimi zaman böyle olunca.roller karışıyor. okuldaki ben, kanka ben, dost ben, sevgili ben, evdeki ben, bendeki ben, senin gözündeki ben, ben deniz, deniz..bwaaahhhhh.
yazmıyorum. uzun zaman oldu, yabancı hissettim kendimi.iyi de oldu, kagıtla kalemle buluştum yine. ama kötü de oldu.(roller karışmamalı) hönk?! anlamadım.
geçen yıl, bir önceki yıl, bu yıl dahası dahası..üff yaşlanıyorum, ama hiç unutulmak istemiyorum.herkes hatırlasın beni,bir "an"ımız gelsin akıllarına bir anlığına. ölyle vakit kaybettirmek istemem, anlık olsun herşey, bir anda gelsin bir anda gitsin.gülümseteyim.gülme sebepleri olayım herkesin,deger verdiklerimin.
bir de para denen nesne olmasaydı keşke, sevemedik birbirimizi.sevemedigimiz gibi baska seyleri sevmeme de izin vermiyor çogu zaman. roller yine karışıyor sanki..
gitmek istiyorum uzaklara, kalanın halinden anlamayanlar gibi...herşey değişirken değişmemeye çalışmak gibi olan beklemeyi sevmiyorum.
kıskanıyorum gidenleri, ben de gitmek istiyorum bu yüzden.

başlık

giriş
gelişme
sonuç
nokta